انتقال بیمار اعصاب و روان به بیمارستان های دولتی و خصوصی

انتقال بیمار اعصاب و روان توسط تیم حرفه ای و تخصصی مرکز آمبولانس شفا

بیماری روانی چیست و بیمار روانی کیست؟

بیماری روانی نوعی اختلال در عملکرد رفتاری و تعاملات اجتماعی است که در آن فرد از روال عادی زندگی باز می‌ماند و ناگزیر از دریافت مداخلات پزشکی، درمانی و مراقبتی است. بیمار روانی فردی است که به نوعی از انواع اختلالات روانی مبتلا شده است و نیاز به مراقبت و درمان دارد. از اینرو برای دریافت خدمات درمانی، لازم است که به بیمارستان روانی یا مراکز درمانی مراجعه کند. انتقال بیمار اعصاب و روان به بیمارستان یا کلینیک‌های مراقبت از بیماران روانی، همیشه چندان ساده نیست و گاهی خانواده و تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی را با چالش‌های بزرگ و جدی مواجه می‌کند.

بنابراین حرفه‌ای بودن تیم کارکنان آمبولانس و تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی برای حمل و انتقال بیماران اعصاب و روان به بیمارستان و مسلط‌بودن خانواده‌های آنان به مراقبت‌های درمانی و همکاری با کارکنان آمبولانس، در تسهیل این امر نقش بسزایی دارد. از اینرو در این مقاله قصد داریم توضیحاتی پیرامون بیماری روانی و انتقال بیمار اعصاب و روان به بیمارستان ارائه دهیم. با ما همراه باشید.

انتقال بیماران اعصاب و روان به بیمارستان

تیم حرفه‌ای انتقال‌دهنده بیمار روانی به بیمارستان

اختلالات روانی

روان‌شناسان و روان‌پزشکان، اختلالات روانی را طیف گسترده‌ای از حالت‌های روان‌شناختی قلمداد می‌کنند که بر روی فکر، احساس و عمل‌کرد رفتاری فرد تأثیر منفی می‌گذارند و بروز آنها موجب می‌شود فرد از فعالیت‌های عادی و مستمر زندگی طبیعی خود، از جمله فعالیت‌های درسی، شغلی، ارتباطی و سایر مسائل مهم زندگی‌اش باز بماند و در روابط بین فردی‌اش با دیگران و همچنین در درون خود، با مشکلات بسیاری روبرو شود. این اتفاق می‌تواند در کودکی، نوجوانی یا اوایل جوانی رخ دهد.

گاهی اختلال روانی برخی از بیماران منحصر به یک دوره است در حالی‌که برای برخی دیگر ممکن است نشانه‌های بیماری به صورت دوره‌ای تکرار شود. برخی از اختلالات با دارو و در منزل قابل مهار و کنترل هستند ولی برخی دیگر نیاز به مراقبت و درمان در بیمارستان دارند.

هنگامی که بیمار ناگزیر از دریافت مراقبت و درمان در بیمارستان می‌شود، لازم است با اورژانس تماس گرفته شود تا اورژانس بیماران روانی، بیمار مورد نظر را به بیمارستان انتقال دهد. این کار همیشه آسان نیست؛ زیرا اولاً مراجعه به روان‌پزشک و بیمارستان روانی در دیدگاه عموم نوعی تابو محسوب می‌شود و مردم و خود بیمار دید خوبی به این مداخلات پزشکی و درمانی ندارند، مورد دیگر این است که زمانی که لازم می‌شود بیمار به بیمارستان مراجعه کند حکایت از آن دارد که بیمار در مرحله بسیار مهم و جدی و گاهی خطرناک بیماری خود قرار دارد و متأسفانه چنین بیماری اغلب بیماری خود را نمی‌پذیرد و معتقد است کاملاً سلامت است و نیاز به چنین مراجعات و دریافت مداخلات درمانی وجود ندارد.

آمبولانس بیماران روانی

در این مقطع، متبحر و حرفه‌ای بودن تیم انتقال‌دهنده به وسیله آمبولانس و تسلط، مهارت و همدلی‌شان با خود بیمار و خانواده آن‌ها، بسیار حائز اهمیت است و نقش مهمی در فرآیند درمان ایفا می‌کند. مورد دیگر این است که خانواده‌های بیماران نیز لازم است با این اختلالات آشنایی داشته و راه و روش برخورد با بیمار و متقاعد‌کردن او به دریافت مداخلات پزشکی را بدانند.

تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی

مرکز آمبولانس شفا

آمبولانس بیماران روانی دارای تجهیزات و امکانات کافی برای انتقال بیماران اعصاب و روان به بیمارستان است ولی نکته مهم‌تر، حرفه‌ای بودن تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی است که مهارت لازم برای متقاعدکردن بیمار را دارا باشند.

متأسفانه خانواده‌هایی وجود دارند که با درخواست پنهان‌کاری در رابطه با انتقال بیمار اعصاب و روان به بیمارستان یا دلسوزی‌های نابجا برای او، باعث بدتر و حادتر شدن مشکلات بیمار می‌شوند تا حدی که‌ آنقدر دیر می‌شود که درمان‌های معمول نمی‌توانند موجب بهبود حال بیمار در کوتاه مدت شوند و نیاز به مدت طولانی برای مداوا به وجود می‌آید.

البته خانواده بیمار گاهی در این زمینه حق دارند؛ زیرا هنوز دیدگاه خوبی در مورد بیماری روانی در بین افراد جامعه وجود ندارد و مردم نپذیرفته‌اند همانطور که به طور مثال بیماری سرطان و نظایر آن نیاز به مداوا دارد، بیماری روانی هم نیاز به مداوا و گاهی دریافت درمان دارویی دارد و انتقال بیمار اعصاب و روان به مراکز درمانی و تحت مراقبت قراردادن او چیزی از ارزش بیمار نمی‌کاهد و موجب افت جایگاه اجتماعی‌اش نمی‌شود؛ چرا که ابتلاء به بیماری مخصوصاً بیماری‌ها و اختلالات روانی دست خود انسان نیست و معمولاً در بروز این بیماری‌ها، فاکتورهای زیادی از جمله زمینه ژنتیکی و عوامل اجتماعی دخیل‌اند.

بهترین راه‌کار برای بیماران روانی

در این حالت بهترین راه‌کار، درخواست کمک از افراد آموزش‌دیده و خبره فوریت‌های پزشکی است ، مرکز آمبولانس شفا تنها مرکز آمبولانس تخصصی انتقال بیماران اعصاب و روان به بیمارستان است، که دارای کارمندان مجرب، حرفه‌ای و با مهارت در این حوزه است

مدیر مسئول مرکز آمبولانس شفا روانپزشک و متخصص بیماری‌های اعصاب و روان است.

همکاران ما در این مرکز دارای تجربه زیاد و طولانی در رابطه با کار و رفتار مناسب با بیماران مبتلا به اختلالات روانی هستند و به خوبی با چالش‌های این کار حساس ، آشنا هستند

پرسنل مرکز آمیولانس شفا دارای آموزش‌ها و مهارت‌های لازم برای متقاعد نمودن بیمار و خانواده‌های آنان برای انتقال بیمار اعصاب و روان به بیمارستان و مراکز درمانی هستند و به خانواده‌های بیماران اطمینان می‌دهند که مطابق با شأن  و منزلت اجتماعی، دلواپسی‌ها، دغدغه‌ها و حساسیت‌های آنان و ظرافت‌های این کار خطیر رفتار کنند.

ما ترکیبی از علم و تجربه را به کار بسته ایم تا راه‌کار مناسبی برای انتقال بیمار اعصاب و روان به مراکز درمانی داشته باشیم  . هدف ما از این امر خطیر این است که شرایطی مهیا کنند که خانواده‌های این عزیزان، به جز دغدغه درمان بیماران‌شان، دغدغه و نگرانی‌های دیگری در رابطه با فرآیند انتقال و دیگر مسائل نداشته باشند.

مراقبت‌کنندگان بیمار اعصاب و روان

چنانچه در خانواده شما چنین مشکلی وجود داشته باشد، برای انتقال بیمار اعصاب و روان به مراکز مربوطه و دریافت مداخلات درمانی می‌توانید با مرکز آمبولانس شفا تماس گرفته و از خدمات مشفقانه مرکز آمبولانس شفابهره‌مند شوید.

رهنمودهای مهم برای متقاعد کردن بیمار برای پذیرش بیماری

نکته‌های مهم برای رفتار و انتقال بیمار اعصاب و روان به بیمارستان

نکات مهمی وجود دارند که رعایت آنها از طرف اعضای خانواده بیمار و مراقبت‌کنندگان بیماران روانی، از مرحله انتقال به مرکز درمانی توسط آمبولانس گرفته تا کادر درمان، موجب می‌شوند که بیمار، بهتر با مشکلات خود کنار بیاید و در فرآیند درمان نقش مثبت و فعالی ایفا کند. در واقع همه باید به صورت یک تیم منسجم با هدفی واحد رفتار کنند تا بیمار به این اطمینان برسد که این تلاش‌ها در جهت بهبودی اوست و خودش نیز باید در این کار سهیم باشد تا هر چه زودتر به سلامت کامل برسد. این رهنمودها شامل موارد زیرند:

سؤالات‌تان از بیمار واضح و شفاف، بدون طعنه و با مهربانی باشد و در یک زمان چند سؤال از بیمار نپرسید تا موجب گیجی او شوید.

هنگامی که بیمار پذیرفت که نیاز به درمان دارد و انتقال بیمار اعصاب و روان به مراکز درمانی با موفقیت همراه بود، همچنان حمایت خود را از او به عمل آورید و در فرایند درمان دخیل و مؤثر باشید. عشق و حمایت شما می‌تواند نقش فعالی در روند درمان داشته باشد.

میزان توقع و انتظارات خود را از بیمار در سطح معقولی نگه دارید تا با توقع بیش از حد دچار رنجش و نا امیدی او و خودتان نشوید یا انقدر توقع‌تان از او کم و سطح پایین نباشد که روند درمان را دچار کُندی کنید.

به بیمار اطمینان بدهید که در همه حالات و شرایط، مخصوصاً زمانی که نیاز به درددل، تشویق، حمایت یا کمک دارد، در کنارش هستید و از او حمایت می‌کنید.

استرس، حال بیمار روانی را وخیم‌تر می‌کند. بنابراین فشارها و استرس‌های او را کاهش دهید و از خود بیمار بپرسید که چگونه می‌توانید به او کمک کنید و به چه کمک‌ها و حمایت‌هایی نیاز دارد.

این بیماران نیاز فراوانی به بذل توجه و محبت دارند. بدون احساس نفرت به بیمار اعصاب و روان محبت کنید و رفتارتان به گونه‌ای باشد که بین رفتار، گفتار و زبان بدن‌تان هماهنگی وجود داشته‌باشد.

ریزه‌کاری‌های رفتار با بیمار اعصاب و روان

  • با بیمار روانی نیز مانند همه افراد قابل احترام، با ادب و احترام رفتار کرده و شخصیت او را تکریم کنید و بیماری‌اش را نقطه ضعف و موردی برای  بی‌احترامی به او تلقی نکنید. نکات مثبت  ویژگی‌های شخصیتی‌اش را برجسته و بر آنها تأکید کنید.
  • هنگامی که کار مثبت و موفقیت‌آمیزی انجام می‌دهد، هر چند کوچک و یا کم‌ارزش باشد، او را تشویق کنید و عزت‌نفس و اعتماد به نفس او را ارتقاء ببخشید.
  • در روابط‌تان با بیمار و سایر اعضای خانواده به عدالت و انصاف رفتار و کارهای منزل را تقسیم کنید.
  • ثبات اخلاقی و رفتاری داشته باشید.
  • به بیمار وظایف و مسؤلیت‌هایی بدهید تا از پس انجام آنها  برآید و با تأکید بر توامندی‌های او و تشویق‌اش برای انجام آن وظایف، در او احساس استقلال، ارزشمندی و شایستگی ایجاد کنید.
  • از درگیری، سروصدا، ایجاد موقعیت‌های هیجانی یا استرس‌زا، مشاجرات خانوادگی، سرزنش، برچسب‌های منفی و رفتارهایی از این دست بپرهیزید.
  • رفتارهای ناخوشایند بیمار را به عنوان بخشی از علائم و نشانه‌های بیماری بپذیرید.
  • نیاز بیمار به اطمینان‌خاطر، حمایت و همدلی را برآورده سازید.
  • با روان‌درمانگر بیمار ارتباط منظم داشته باشید.
  • به بیمار روانی احساس استقلال بدهید و با دلسوزی‌های بیجا و بی‌مورد، او را زیاد به خود وابسته نکنید.
  • هنگامی که تغییرات هویتی در بیمار ایجاد می‌شود و ممکن است مذهبی‌تر یا بی‌اعتقادتر شود و یا بخواهد دوستان دیگر یا الگوی دیگری برای انتخاب همسر بیابد، با او برخورد خشن نداشته‌باشید و سعی کنید شنونده خوب و فعال باشید و به نظراتش احترام بگذارید حتی اگر نخواهید آنها را بپذیرید.
  • بیمار را نادیده نگیرید، طرد نکنید، با او خصمانه و با خشونت رفتار نکنید، مورد غفلت قرار ندهید، بیش از حد در امور او دخالت نکنید و تا حد ممکن از درگیر‌های هیجانی پرهیز کنید.

بایدها و نبایدهای رفتاری در مواجهه با بیمارمبتلا به اختلالات روانی

  • هنگامی که بیمار مضطرب است خونسردی خود را حفظ کنید، او را مورد تمسخر قرار ندهید و به او اطمینان خاطر بدهید که همچنان او را دوست دارید.
  • هنگام عصبانیت بیمار روانی، به او نزدیک نشوید و به او دست نزنید؛ زیرا موجب بیشترشدن خشم او خواهید شد.
  • متقاعدکردن بیمار سایکوز(مخصوصاً بیماران اسکیزوفرنی و پارانویا) به  قبول اشتباه بودن  باورهایشان  فقط موجب وخیم‌تر شدن اوضاع و زیادتر شدن تنش می‌شود و هیچ فایده‌ای در بر ندارد.
  • در رابطه با بیمارانی که متأهل هستند و مثلاً خانمی که دیگر به فرزندانش رسیدگی نمی‌کند، غذا نمی‌خورد، کارهای غیرعادی انجام می‌دهد، افکار خودکشی دارد و مسائلی از این دست، حتماً با پزشک متخصص تماس بگیرید و برای انتقال بیمار اعصاب و روان به مراکز درمانی اقدام کنید.
  • به بیمار کمک کنید که برنامه منظم روزانه داشته باشد و او را به رعایت بهداشت شخصی تشویق کنید.
  • از مراجعه به فال‌گیر و رمال و انجام این‌گونه کارها که حاصلی جز اتلاف وقت و سرمایه ندارد و کمکی به بهبود حال بیمار نمی‌کند، بپرهیزید.
  • حمایت از بیمار روانی می‌تواند منجر به دور شدن شما از اجتماع یا کاهش فعالیت‌‎های اجتماعی‌تان شود. در این مورد با روان‌درمان‌گران مشورت کرده و با پیوستن به گروه‌های حمایت‌کننده سعی کنید روحیه خود را حفظ کنید و به روال عادی زندگی‌تان برگردید تا بتوانید همچنان از بیمار مبتلا  به اختلالات روانی حمایت کنید. دریافت روان‌درمانی و مشاوره می‌تواند برایتان سودمند و کمک‌کننده باشد.

تکنسین‌های آموزش‌دیده انتقال بیمار اعصاب و روان به بیمارستان

  • در مورد وقت و انرژی‌ای که می‌توانید برای بیمار روانی صرف کنید و همچنین کارها و فعالیت‌هایی که در رابطه با بهبود حال او می‌توانید انجام دهید متعادل، واقع‌بین و پایبند باشید. حد و مرز منطقی برای اقداماتی که می‌توانید انجام دهید، قرار دهید تا کنترل زندگی‌تان از دست نرود.
  • مراقب اهداف و اولویت‌های خود باشید و سعی کنید به منظور حفظ روحیات خود ارتباطات اجتماعی و دوستانه یا فعالیت‌هایی که به شما نشاط و انگیزه می‌بخشند را قطع نکنید.
  • از خواب شبانه کافی، تغذیه خوب و تکنیک‌های آرامش‌بخش استفاده کنید تا سلامت جسمی و روحی خود را حفظ کنید.
  • اگر مراقبت از بیمار روانی خارج از توان و ظرفیت شماست، از دیگران یا درمان‌گران درخواست کمک و انتقال بیمار اعصاب و روان به مرکز درمانی کنید و بیش از حد به خود فشار وارد نکنید.
  • به این نکته توجه کنید که در حالت عود علائم سایکوز و اختلال روانی، متقاعدکردن بیمار با دلیل و برهان کاری بیهوده و غیرممکن است.

آمبولانس انتقال‌دهنده بیماران